Do tego, że kobiety są przebiegłe i bezlitosne nie muszę chyba nikogo przekonywać. Przynajmniej większości panów. Mimo to, w trosce o własne zdrowie, a nawiązując do wcześniejszego zdania - może nawet i życie, muszę dodać, że powyższa opinia nie dotyczy wszystkich kobiet a jedynie niewielkiego aczkolwiek dość reprezentatywnego procenta tejże grupy. Jej wzorową przedstawicielką jest Marylin Rexroth grana przez Catherine Zeta-Jones. Piękna, wyrafinowana oraz niezwykle wyrachowana kobieta, która do wymarzonej niezależności brnie przez meandry rzeki małżeństw. Pech chciał, że żadne z nich nie było udane. Za każdym razem Marylin rozwodziła się z ukochanym niegdyś mężem a jego samego rozwodziła z połową jego majątku. Wydawać by się mogło, że jest to niesamowicie prosty sposób na zdobycie pieniędzy. Otóż, nawet jeśli przyłapie się mężusia na, delikatnie ujmując, igraszkach z inną, nie ma gwarancji, że zdradzona, zrozpaczona, zdruzgotana małżonka otrzyma choć grosik z fortuny nikczemnika. Profesorem w tej dziedzinie jest Miles Massey w rolę którego wcielił się George Clooney. Wzięty prawnik, specjalista od spraw rozwodowych. To właśnie on jest przysłowiowym kamieniem, na który z ogromnym impetem trafiła pani Rexroth. Do wcześniejszej tezy dotyczącej kobiet, powinienem dopisać stwierdzenie, które odzwierciedlałoby mężczyzn. Tak, żeby było fair. Jestem jednym z nich, więc zachowanie obiektywności może graniczyć z cudem, ale spróbuję. Otóż mężczyźni, poza całą swoją inteligencją oraz instynktem, zdobytymi na przestrzeni wielu wielu milionów lat, nie są w stanie wykorzystać ani jednego ani drugiego, kiedy w grę wchodzi piękna kobieta. Tak, przy zbyt małej odległości od kobiet, tracimy głowę. No może nie tracimy, po prostu przesuwa się ona nieco niżej. To powoduje, że jesteśmy naiwni i bezbronni jak dzieci. W połączeniu ze wspomnianą wcześniej nikczemnością kobiet, tworzy to mieszankę tak wybuchową, że od początku do końca opisywanego filmu dzieje się bardzo wiele dość ciekawych wydarzeń.

Film można określić jako typową komedię romantyczną ociekającą standardami. Dwoje pięknych ludzi, zupełnie przypadkiem natrafia na siebie, wpadają sobie w oko, rodzi się pewien konflikt, który powoduje, że film trwa tyle ile trzeba i w którego zakończeniu wszystko w niesamowicie szczęśliwy sposób dobrze się kończy. Oczywiście nie można się spodziewać żadnych wyzwań intelektualnych w postaci "co autor miał na myśli". Film jest typowym rozluźniaczem i z pewnością spodoba się osobom, którym podobały się filmy takie jak "Dwa tygodnie na miłość", "Kate & Leopold" czy "Masz wiadomość". Osobiście lubię kino, które pozwala oderwać się od rzeczywistości i wyłączyć na jakiś czas móżdżek więc moja ostateczna opinia jest taka, że film jest dobry zarówno w swojej kategorii jak i ogólnie dlatego, że do innej kategorii nawet nie zamierza się wpasowywać. Polecam.